Przedszkole Sióstr Honoratek

Życiorys Anieli

 

Aniela Godecka urodziła się 13 IX 1861 roku w Korczewie nad Wołgą. Rodzicami jej byli: Jan Antoni Kostka – Godecki (z wykształcenia lekarz) i Natalia Kunegunda Bachtysto.

34.jpg (240 KB)

Pochodziła ze szlacheckiego rodu Kostków, z  którego wywodził się św. Stanisław. Jej pochodzenie szlacheckie oraz religijny klimat panujący w   rodzinnym domu miały decydujący wpływ na kształtowanie się bogatej osobowości Anieli.

Po ukończeniu 13 roku życia Aniela złożyła egzamin wstępny do Instytutu Mikołajewskiego w Moskwie. Była jedną z najlepszych uczennic, za wyniki w nauce była nagradzana.

W 1882 roku ukończyła naukę w   Instytucie i chociaż uzyskała najlepsze oceny, otrzymała tylko srebrny medal za swe wyniki w nauce, ponieważ była Polką i katoliczką. Otrzymany Dyplom Wychowawcy otwierał przed nią perspektywy pracy wśród dzieci i młodzieży. Swe pragnienia oraz ideały kieruje ku Polsce, w ojczyste strony swych przodków. W tym czasie umiera jej ojciec. Jako najstarsza córka zapewnia opiekę młodszemu rodzeństwu.

W sierpniu 1885 roku wyjeżdża do Wilna, tam udziela lekcji po domach prywatnych. W tym samym czasie uczestniczy w spotkaniach, które organizuje młody Józef Piłsudski. Przeżywa chwile zwątpienia, a nawet załamania w wierze. Wnikliwa obserwacja własnego życia połączona z  przywołaniem postawy Rodziców prowadzi ją do konfesjonału. Jej codzienne praktyki religijne stają się coraz bardziej przeniknięte miłością Boga i bliźniego. Wobec siebie jest wymagająca i konsekwentna. Umiejętnie łączy pracę pedagogiczną z praktykami modlitwy i ofiarnej służby bliźniemu. Aktywne życie wiarą i miłością pozwala jej jaśniej odczytywać treść własnego powołania, które łączy nierozdzielnie z  życiem zakonnym.

17 września 1887 roku Aniela została przyjęta do postulatu, a 8 grudnia do nowicjatu Zgromadzenia Córek Najczystszego Serca Maryi, zwanych popularnie „Sercankami”. Było to jedno ze Zgromadzeń niehabitowych, założonych przez bł. Honorata Koźmińskiego w 1885 roku.

W czerwcu 1888 roku na życzenie o. Honorata udaje się do Zakroczymia, by tam pod jego przewodnictwem odprawić rekolekcje, podczas których o. Honorat przedstawił swej penitentce trudną sytuację robotnic fabrycznych. Widział w niej bowiem przyszłą Założycielkę nowego Zgromadzenia zakonnego, którego podstawowym zadaniem apostolskim byłaby opieka religijno-moralna nad robotnicami fabrycznymi.

4 października 1888 roku w Zakroczymiu bł. Honorat Koźmiński odprawił Mszę św. w intencji nowo powstałego Zgromadzenia.

Pierwszą nowicjuszką była Aniela Godecka, która na życzenie o. Honorata przyjęła imię Maria Róża z  tajemnicą Niepokalanego Poczęcia. W najbliższą niedzielę, tj. w uroczystość Matki Bożej Różańcowej piętnaście pierwszych członkiń nowego Zgromadzenia wspólnie odczytało „akt ofiarowania się Matce Bożej”.

Na matce Anieli Róży jako Współzałożycielce spoczywała odpowiedzialność za realizację apostolstwa ukrytego, zwłaszcza w środowiskach robotniczych. Pierwszym przedsięwzięciem o charakterze apostolskim było zorganizowanie wspólnych mieszkań dla robotnic oraz spłacenie pożyczek zaciągniętych przez nie u Żydów. Odczytując znaki czasu, upominającego się o los robotników fabrycznych, odpowiadając na wezwanie Ojca św. Leona XIII prowadzi wśród robotnic oraz ich rodzin działalność apostolską, dobroczynną i charytatywną. Siostry pod kierunkiem m. Godeckiej zakładały pracownie introligatorskie, kwiaciarskie, dziewiarskie. W pobliżu większych ośrodków przemysłowych prowadziły również tanie kuchnie i herbaciarnie. Dla robotnic chorych i bezrobotnych Zgromadzenie otwierało przytułki i schroniska.

Nieco inną posługą o charakterze apostolskim było organizowanie przez m. Anielę Różę działalności na rzecz dzieci i młodzieży. Z jej inicjatywy Zgromadzenie prowadziło szkoły, przedszkola, sierocińce, bursy, internaty, kursy zawodowe. Siostry rozwijały także zajęcia nadobowiązkowe, kółka dokształcające o różnym profilu oraz podejmowały działalność w świetlicach. Poprzez liczne inicjatywy apostolskie Siostry wpływały równocześnie na całe rodziny. Przygotowując dzieci i młodzież do przyszłego życia, uczyły właściwego stosunku do własnej i cudzej pracy. Ich działalność apostolska zmierzała przede wszystkim do przygotowania swych podopiecznych do dalszego życia opartego o Prawo Boże.

Matka Godecka kierując się zaleceniami bł. Honorata i sama obserwując życie oraz odczytując znaki czasów, zakładała domy zakonne przede wszystkim w większych ośrodkach przemysłowych.

Na przełomie XIX i XX wieku liczba sióstr życia wspólnego i stowarzyszonych dochodziła do 2500 członkiń. Był to wyraźny znak Bożego błogosławieństwa dla Zgromadzenia i ówczesnych potrzeb społecznych.

Matka Aniela Róża zmarła 13 X 1937 roku w Częstochowie. Przeżyła 76 lat, życia zakonnego 50 lat. Doczesne jej szczątki spoczywały na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie. Obecnie znajdują się w sarkofagu w Kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Częstochowie.

krzyż.jpg (47 KB)